Moment van inertie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Het moment van inertie, ook wel oppervlaktetraagheidsmoment of kwadratisch oppervlaktemoment genoemd, is een eigenschap van een doorsnede van een constructie-element die de weerstand tegen doorbuiging aangeeft.
Omschrijving
In de bouwkunde is het oppervlaktetraagheidsmoment, vaak kortweg traagheidsmoment genoemd, een cruciale parameter bij het berekenen van de stijfheid en buigsterkte van constructiedelen zoals balken en kolommen. Hoe groter het moment van inertie van een doorsnede, hoe groter de weerstand van dat element tegen buiging en doorbuiging onder belasting. Het is een geometrische eigenschap die alleen afhankelijk is van de vorm en afmetingen van de doorsnede, en niet van het materiaal. Het moment van inertie speelt ook een rol bij het bepalen van de knikvastheid van kolommen.
Verschil met massatraagheidsmoment
Het oppervlaktetraagheidsmoment (dimensie m⁴) moet niet worden verward met het massa)traagheidsmoment (dimensie kg·m²). Het massatraagheidsmoment heeft betrekking op de weerstand tegen verandering van rotatiesnelheid van een object met een zekere massa, terwijl het oppervlaktetraagheidsmoment de weerstand tegen doorbuiging van een doorsnede beschrijft.
Toepassing bij constructies
Het moment van inertie wordt gebruikt in sterkteberekeningen om onder andere de doorbuiging en buigspanning in balken te bepalen. Samen met de elasticiteitsmodulus van het materiaal bepaalt het oppervlaktetraagheidsmoment de stijfheid van een constructiedeel. Bij het berekenen van het oppervlaktetraagheidsmoment van een doorsnede moet eerst het zwaartepunt van de doorsnede bekend zijn.
Gebruikte bronnen: